De basisbeginselen van vraag en aanbod spelen ook in de recruteringsmarkt, of we dat nu fijn vinden of niet. In tijden van schaarste aan talent of een grote vraag ernaar stijgt de ‘prijs’ van dat talent. Bedrijven hebben er zich al lang bij ‘neer gelegd’ dat ze ook effectief moeite moeten doen om gemotiveerde mensen aan te trekken en te behouden.
Heel wat werkgevers beschouwen op het einde van de dag mensen nog altijd als een deel ‘arbeidsinput’. Met als gevolg dat ze het moeilijk hebben met de ‘persoonlijke’ ambities van individuele werknemers als een asset te zien. Denk maar aan alle policies rond tweeten/bloggen (“Jouw ideeën en die van het bedrijf moeten gescheiden zijn”), de sfeer van geheimzinnigheid die heel wat mensen die nog een ‘side-job’ hebben moeten optrekken (zeker voor kenniswerkers), de soms exuberante clausules in contracten rond niet-concurrentie, de omgang met intellectuele eigendom,…
Al deze zaken hebben zeker hun achterliggende logica, maar vraag is of ze vanuit maatschappij-standpunt bijdragen tot het maximaliseren van de waardecreatie. Het antwoord is ongetwijfeld nee.
Maar wat als…
werkgevers nu eens mee zouden stimuleren dat elke individuele werknemer zijn eigen personal brand uitbouwt.
Dan krijg je:
- meer gemotiveerde werknemers. Mensen die voelen dat hun bedrijf hun stimuleert om echt aan hun eigen groei te werken en dat ook durven tonen zullen niet alleen extra gemotiveerd zijn, maar ook meer ownership nemen, omdat het een echt gedeeld ownership is, ondersteund door een win-win voor de onderneming & de werknemer.
- veel meer natuurlijke interactie tussen individuen binnen een bedrijf en over bedrijven heen en dus een natuurlijke evolutie richting genetwerkte bedrijven en netwerken van bedrijven. En laat het net die bedrijven zijn die weten dat ze niet alles zelf kunnen doen, maar wel een sterk netwerk hebben van bedrijven met een gemeenschappelijke cultuur die in een vuca wereld zullen overleven.
- natuurlijke overgangen van mensen tussen verschillende bedrijven. En neen, dat hoeft niet per definitie iets slechts te zijn. Als we dat meer in de openheid trekken en zowel medewerkers als bedrijven het niet als een verlies/schande meer aanvoelen dan wordt het veel gemakkelijker om de juiste vrouw (m/v) op de juiste plek te krijgen… op het juiste moment. En laat dat nu net een van de uitdagingen zijn waar bedrijven net meer en meer mee geconfronteerd worden. Doordat de omgeving zo volatiel is (change being the only constant) en ze meer moeite moeten doen om mensen te houden krijg je soms verkrampte situaties waar bedrijven mensen maar wat bezighouden omdat ze schrik hebben om ze te laten vertrekken. Als bedrijven nu eens mensen net zouden aanmoedigen om elders extra ervaringen op te doen en ze met open armen terug ontvangt nadien…
- een ingebakken reflex om continue bij te leren. Want dat doe je net door in interactie te gaan met anderen, door je gedachten te structureren en de wereld in te durven sturen (laat dat ook de reden zijn dat ik ongeveer elke junior aanmoedig om te durven bloggen) en nieuwe problemen samen met anderen aan te pakken.
Wat zijn jouw dromen voor een samenwerken van bedrijven en medewerkers vandaag?