In bedrijven komt het al meer voor, dat er een chief happyness officer wordt aangesteld. En ja, geregeld is dat ook maar een fancy term voor oude wijn in nieuwe zakken, maar waar het goed wordt aangepakt geeft het natuurlijk wel een duidelijk (en hoogstnodig) signaal: We kunnen maar duurzaam waarde creëeren voor klanten (en dus voor aandeelhouders) als we waarde creëren voor onze medewerkers.
En vandaag in het nieuws: Kuurne krijgt een schepen van geluk. In een politiek klimaat waar het vooral gaat om postjes (al dan niet gewild), partijpolitiek getouwtrek,… is zo’n keuze op zijn minst verfrissend. Want als politiekers verantwoordelijkheid gaan nemen voor het geluk van hun inwoners, dan pas kunnen ze aan echte dienstbaarheid doen, de moeilijke keuzes maken voor de samenleving (en niet voor één individu), en lange termijn denken.
Als we nu eens in een volgende legislatuur elke burgemeester als belangrijkste bevoegdheid ‘geluk’ geven?