Ik ben een kind van de 80’s. In digitale termen betekent dat MS Dos, Atari, autoexec.bat files en floppy disks.
En een tijd dat Prince of Persia er zo uitzag en toch immens vernieuwend was.
En toen kwam de tijd van grafische interfaces en door scha en schande leren om bestanden op te slaan. Het automatisme om om de 5 minuten op Ctrl+S (en later op Mac cmd + S) te drukken om mijn bestand op te slaan en niet met de handen in het haar te zitten als die dekselse computer besloot om vast te lopen (eat that blue screen of death!) zit er nog steeds ingebakken.
En hier zit ik dan, in tools die minder functionaliteiten hebben (die ik toch niet gebruik) dan mijn tekstverwerker van 15 jaar geleden (Dropbox Paper, Google Documents,…) maar wel geen nood hebben aan een Ctrl+S. Want die autosave werkt gewoon continue tegenwoordig.
En zo verdwijnen oude gewoontes. En zie (of voel) je de opgang van Experience Design in plaats van technische hoogstandjes als een soort van intellectuele masturbatie.
Great times are ahead! Laat die evolutie maar komen!
Photo by Franck Veschi on Unsplash